Jestem na wskro£ ameryka±ski - krzyczy Mr. Manson na samym pocz╣tku p│yty, Jestem totalitaryst╣, mam aborcjΩ w oczach. NienawidzΩ nienawidz╣cych, gwa│cΩ gwa│cicieli. Jestem zwierzΩciem, kt≤re nie chce byµ sob╣. Pieprzyµ to...

Trudno by│oby oczekiwaµ, by Antichrist Superstar, nowa p│yta Marilyn Manson, zaczyna│a siΩ w mniej ponury i odra┐aj╣cy spos≤b. Mr. Manson, Daisy Berkowitz, Twiggy Ramirez, Madonna Wayne Gacy i oczywi£cie Sara Lee Lucas ju┐ na Portrait Of An American Family, ich pierwszym, wydanym przed dwoma laty albumie, dosadnie nas poinformowali o swoim pogl╣dzie na £wiat, ┐ycie i ludzi. Szczerze przekonywali, ┐e istniej╣ jedynie z│o i nienawi£µ, przemoc i strach. »e s│uchaj╣c tej muzyki mamy trz╣£µ siΩ ze strachu i z obrzydzeniem mamy wys│uchiwaµ kolejno wykrzykiwanych linijek tekstu w rodzaju:

Nawet nie mo┐esz pow╣chaµ w│asnego g≤wna na kolanach.

W dodatku nie jest to wcale najgorsze z tego, co pada na tej p│ycie.

Kilka miesiΩcy po wydaniu Portrait Of An American Family, Marilyn Manson nagra│a kolejn╣ p│ytΩ. By│ to Smells Like Children - minialbum z dziwn╣ kolekcj╣ piosenek, znanych wcze£niej z innych wykona±. Naturalnie w mrocznych i ha│a£liwych wersjach Mr. Mansona utraci│y sw≤j dawny, niewinny charakter.

Choµby Sweet Dreams z repertuaru Eurythmics, zagrane i za£piewane w niesamowity, a tak┐e przewrotny spos≤b. Zreszt╣ ci faceci wziΩli tak┐e miΩdzy innymi na sw≤j warsztat soulowy numer I Put A Spell On Your Screamin' Jay Hawkinsa. Co z tego powsta│o, ka┐dy chyba mo┐e sobie doskonale wyobraziµ. Wspania│y ha│as.

Antichrist Superstar to osobista odpowiedƒ na nurtuj╣ce Mr. Mansona pytania. Tak twierdzi przynajmniej sam zainteresowany. Chodzi mu miΩdzy innymi o ogromny wp│yw telewizji, o coraz mniejsz╣ warto£µ rodziny, o etykΩ, o moralno£µ. Powsta│a p│yta, kt≤ra tworzy pewn╣ ca│o£µ, mo┐na przyj╣µ, ┐e to concept album. Pan Manson przyr≤wnuje j╣ nawet - moim zdaniem jednak na wyrost - do The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars Davida Bowiego i do The Wall Pink Floyd. Czy rzeczywi£cie ten nasz antychryst mo┐e stan╣µ w jednym rzΩdzie z przyby│ym na ZiemiΩ i ostrzegaj╣cym ludzko£µ przed zag│ad╣ Ziggym ? Albo z chowaj╣cym siΩ za murem przed okrutnym £wiatem Pinkiem? Przecie┐ antychryst Mansona jest jedynie silnym, pozbawionym skrupu│≤w... draniem.

Przecie┐ w jego £wiecie nie ma miejsca na jak╣kolwiek wra┐liwo£µ, na piΩkno i mi│o£µ. Liczy siΩ tylko si│a, zwierzΩcy seks i forsa. Obetnij sobie wszystkie paluch y - charcze nasz bohater w Dried Up, Tied And Dead To The World. I przehandluj je za banknoty jednodolarowe. . .

Ta muzyka pora┐a si│╣.

Jest tu monotonny, mocny rytm. Jest du┐o w│a£ciwie bezdusznego ha│asu. Ostre, przesterowane dƒwiΩki gitary tylko czasem │agodzi fortepian (The Minute Of Decay) . Niekiedy r≤wnie┐ sam Mr. Manson wyg│adza nieco brzmienie. Zdarzaj╣ siΩ tu chwile jego...

spokojnego £piewu. WiΩc jednak i on potrzebuje trochΩ delikatno£ci i spokoju (Tourniquet, Cryptorchid, Man That You Fear) , a ┐e

potem uderza z jeszcze wiΩksz╣ moc╣... Og≤lnie, brzmi to jak dwa albo trzy razy wolniejsze Nine Inch Nails, White Zombie, b╣dƒ Ministry. Niekiedy pojawia siΩ tu r≤wnie┐ co£ z atmosfery The Residents (Kinderfeld i Deformography), Gary'ego Numana (The Minute Of Decay), Davida Bowiego (Cryptorchid) i.., - a jednak - Pink Floyd ze îciany, a dok│adniej z In The Flesh (Antichrist Superstar) . WiΩc co, jedynie muzyka pe│na z│o£ci, gniewu i strachu? Tak jak w The Beautiful People - koszmarku wideo puszczanym w MTV jedynie o drugiej albo trzeciej nad ranem ? PamiΩtam jak bardzo by│em przera┐ony s│uchaj╣c ╗We Sold Our Souls For RockÆnÆRoll╗ Black Sabbath - wspomina Mr . Manson. PamiΩtam jak ba│em siΩ s│uchaj╣c ôPiece Of Mindö Iron Maiden. PamiΩtam jaki mnie strach oblecia│ przy s│uchaniu ô2112ö Rush. WierzΩ, ┐e strach jest wielkim bodƒcem. To dlatego od samego pocz╣tku Marilyn Manson zajmowa│a siΩ serio lΩkiem. LubiΩ wynajdowaµ rzeczy, kt≤re wywo│uj╣ strach u ludzi.

LubiΩ widzieµ rzeczy, kt≤re mnie przera┐aj╣. To wszystko wp│ywa na to o czym i jak piszΩ...

A pisze ten facet rzeczy naprawdΩ ponure.

W otwieraj╣cym p│ytΩ Irresponsible Hate Anthem proponuje nam: Zabijmy po prostu wszystkich i pozw≤lmy waszemu Bogu by ich posortowa│... W Cryptorchild dowiadujemy siΩ, ┐e za ka┐dym razem, gdy doprowadza matkΩ do p│aczu, jeden anio│ umiera i ┐egna siΩ z niebem. W Wormboy przekonuje nas, ┐e gdy ju┐ osi╣gniemy niebo, i tak bΩdziemy ┐yczyµ sobie raczej piek│a. W The Minute Of Decay spokojniejszym ni┐ zwykle g│osem Manson £piewa, ┐e nie ma ju┐ lekarstwa na to, co go zabija. PatrzΩ w przysz│o£µ i widzΩ £wiat, kt≤ry jest martwy. ZgadujΩ, ┐e ja r≤wnie┐. Ostatnim gwoƒdziem do tej trumny jest The Reflecting God. Ka┐da rzecz, kt≤r╣ ci pokazujΩ jest kawa│kiem mojej £mierci. No wiΩc strzelaj sukinsynu. Nie ma zbawienia. Nie ma odpuszczenia grzech≤w...

Ziggy Stardust przyby│ na ZiemiΩ i uratowa│ ludzko£µ. Bohater îciany w ko±cu nabra│ wiary w sens ┐ycia. A Antichrist Superstar? M≤dl siΩ aby twoje ┐ycie by│o tylko snem. îwiat jest w moich rΩkach i nikt nie us│yszy twojego krzyku. ResztΩ dopowiedzcie sobie sami...

GRZESIEK KSZCZOTEK